Σκοπός του παρόντος έργου είναι να διερευνήσει την ιστορία της παιδείας των Ελλήνων της Ουκρανίας την περίοδο του 16ου - 17ου αιώνα.
Αποτελεί γενική παραδοχή το γεγονός ότι, ενώ η παιδεία του ελληνικού ομογενειακού στοιχείου, που μετοίκησε στα νεοαποκτηθέντα από τη Ρωσία παράκτια εδάφη της Μ. Θάλασσας μετά τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) και την κατάληψη της Κριμαίας (1784), έχει επαρκώς μελετηθεί από τους Έλληνες ερευνητές, η παιδεία των Ελλήνων εμπόρων, που μετανάστευσαν στις περιοχές της δυτικής και κεντρικής Ουκρανίας από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες και τα νησιά του Αιγαίου μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, είναι ακόμα ένας εντελώς από πλευράς έρευνας παρθένος χώρος.
Στο βιβλίο, αναλύονται διεξοδικά, τα κεφάλαια: