Συμβολή στην ιστορία και θεολογία της λατρείας.
Ἡ λατρεία τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως δέ στήν παράδοση τῆς ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς, οὐδέποτε ἐγκατέλειψε τό ὄραμα τῆς ἐρχομένης Βασιλείας, οὐδέποτε ἔπαυσε νά τονίζει –μέσα ἀπό τίς τελετουργικές της δομές– ὅτι οἱ συμμετέχοντες σέ αὐτήν πιστοί θεωροῦνται «πάροικοι» καί «ἐπιζητοῦντες τήν μέλουσαν πόλιν» (Ἑβρ. 13, 14).
Ἡ λειτουργική παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπευθύνεται καί ἐνεργεῖ κατ' ἀντιστοιχία πρός τόν ἄνθρωπο, τήν κτίση καί τις ἀνάγκες τους· τά ἐγκόσμια, ὅμως, αὐτά αἰτήματα δέν ἐπισκιάζουν τήν ἐσχατολογία της, τήν ἀναφορά της στό «μέλλοντα αἰῶνα». Ἡ ὀρθόδοξη λατρεία συστοιχεῖται πρός τή βαθύτερη φύση τῆς Ἐκκλησίας: εἶναι μιά τελεσιουργία τοῦ παρόντος, ἐντός τῆς ὁποίας ἀντανακλᾶται ἡ αἰωνιότητα.
Ὁ «χρόνος τῆς ὀγδόης ἡμέρας» εἶναι «ἕνας χρόνος πέρα ἀπό τό χρόνο», εἶναι ἡ ἀχρονική περίοδος ἡ ὁποία θά ἀρχίσει μέ τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, συμπληρώνοντας ἔτσι τό θεϊκό δημιουργικό ἔργο τῶν ἑπτά ἡμερῶν.
Ἡ ὀγδόη ἡμέρα συνιστᾶ, τοιουτοτρόπως, ἕναν «τύπο» τοῦ μέλλοντος αἰῶνος καί συμβολίζει «τήν τελειότητα τῆς αἰωνιότητας».
Ἡ παρούσα μελέτη τῆς ἐννοίας τῆς ὀγδόης στή λατρεία τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δέν ἀφορμᾶται ἁπλῶς ἀπό μία βιβλιογραφική –περί τοῦ θέματος– ἔλλειψη στό χῶρο τῆς λειτουργικῆς θεολογίας. Ἐρευνώντας τέσσερις, συνολικῶς, περιπτώσεις Μυστηρίων, Ἀκολουθιῶν καί λατρευτικῶν συγκυριῶν, στίς ὁποῖες προβλέπονται τελετουργικές πράξεις κατά τήν ὀγδόη –ἀπό τῆς τελέσεώς τους– ἡμέρα, εἰσέρχεται κατ' οὐσίαν στό νευραλγικό θέμα τοῦ λειτουργικῦ χρόνου καί τοῦ ἐσχατολογικοῦ χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδόξου λατρείας.
Για τα περιεχόμενα πατήστε εδώ